RIP Caermersklooster

ZonneGOD Huts 
blijf met ons belastingsGELD 
van onze publieke sector af!

 

Als kunst en cultuur een spiegel zijn voor maatschappelijke evoluties, dan moeten wij ook de hold-up door het grote geld verbeelden. Met een begrafenis als antichambre. Een rouwstoet, over the edges. Met het ritueel van een herdenking, als aangekondigde dood.  

 

U bent van harte uitgenodigd

WE VOORZIEN EEN ROUWPLECHTIGHEID

 17 juni om 16u45, de rouwstoet stapt van het Augustijnenklooster (Academiestraat 1, Gent) naar het Caermersklooster.

 

Met doodskist, wierook, kaarsen en een strop rond de nek. We nodigen bij deze alle cultuurwerkers uit, het Gentse college en alle vertegenwoordigers van democratische partijen en middenveld organisaties om, indien ze dat wensen, bij wijze van grafrede hun visie te verkondigen over de culturele toekomst van de Arteveldestad. 

 

 

Bloemen noch kransen, onze subsidies zitten in Panama.

 

Toen Jan Briers gouverneur van Oost-Vlaanderen werd, beweerde N-VA stellig dat het zeker niet om een politieke benoeming ging. Maar deze zomer rolt Briers wel een loper uit voor een prominente, ondernemende nar van de Nieuw-Vlaamse Elite: de Antwerpse havenbaron Fernand Huts komt in het Gentse Caemersklooster met zijn collectie pronken. Uitgerekend in Gent. 

U hoort het goed: een publieke vrijplaats die ooit iets betekende voor de hedendaagse kunst, wordt ingepalmd voor een expo met de toepasselijke titel Voor God en Geld. Zonnepaneelkoning en subsidieslurper Huts mag er de kunstgeschiedenis komen herschrijven om zijn fantasieën over ‘de Vlaamse ondernemende mens’ bot te vieren, waarvan de wortels zouden liggen in de late middeleeuwen (inkom 10 euro). Afgaande op het personeelsbeleid dat patroon Huts voor ogen heeft en zijn ambitie om de vakbonden te vernietigen, wil hij ook terug naar die periode.

Wat een onschuldige tentoonstelling lijkt, is in wezen een obscene propagandastunt. Rubens, een hofschilder van de aartshertogen Albrecht van Oostenrijk en Isabella van Spanje, was toch eerder een ‘ambtenaar’ in dienst van ‘de overheid’ van de Spaanse Nederlanden, dan een ‘Vlaamse ondernemer’? Huts wil niet alleen het Vlaamse ondernemerschap van een kunstmatig historisch sausje voorzien. In tijden van een kaalslag op cultuur – eind juni beslist cultuurminister Gatz over de structurele cultuursubsidies – wil Huts als mecenas het mooie weer maken in de media en dat in een stad met een eerder progressief bestuur. 

Meteen een ruggensteuntje voor deze rechtse regering die cultuurbeleid verwart met de creatie van fiscale koterij. Zo kunnen ‘filantropen’ zich in de kijker werken via kunst, hun investeringen fiscaal aftrekken en er zelfs op verdienen omdat de aftrek groter is dan de investering. De ‘ondernemende mens’ zorgt goed voor zichzelf!

Laten we deze stunt van Huts niet zomaar kritiekloos in Gent passeren. Het is treurig dat een provinciale tentoonstellingsplek, die menig bestuur wil laten uitdoven, op deze manier te grave wordt gedragen. Op het moment dat deze tentoonstelling met vlag en wimpel start, zullen we in de media verhalen horen van cultuurorganisaties die op de schop moeten, afgewisseld met een goednieuwsshow over hoe private verzamelaars en ondernemers het daarentegen toch allemaal zo flink doen, zonder subsidies. En over prestigeprojecten met de ‘Vlaamse meesters’, gerecycleerd tot banaal promotiemateriaal voor flaminganten en separatisten. Daar maakt deze regering wel subsidies voor vrij.

Never let a serious crisis go to waste: de besparingen zijn voor een blauw beleid een opportuniteit om aan de eigendomsverhoudingen te morrelen en private belangen aan zet te krijgen zodat ze hun profijt kunnen halen uit publieke voorzieningen. De kaalslag heeft een doorstart van de uitverkoop als doel. Helaas, zetelende politici van de oppositie met een expertise in cultuur kijken de andere kant uit. Heel wat directeurs en artistieke leiders van publieke cultuurinstellingen zijn zelfs voorstander van privatisering: zij denken op korte termijn en vooral aan hun eigen postje.

To have a cake and to eat it: van twee dingen één. Je kan niet tegelijk beweren dat je voorstander bent van een progressief en emanciperend cultuurbeleid dat alle mensen ten goede moet komen, en ondertussen lobbyen voor speculanten en sponsors die met hun geld alleen maar meer geld willen verdienen, op koste van de samenleving. Je kan niet beweren een voorvechter te zijn voor de vrije kunsten en de diversiteit ervan, en ondertussen mee verantwoordelijk zijn voor de oprukkende vermarkting, buiten en binnen de publieke cultuurwerking, die alles omploegt in een commerciële monocultuur.

 

Als vandaag blijkt dat we, met de stunts van Huts, onomwonden en collectief een traditie van democratisch cultuurbeleid aan het versmachten zijn, laten we er dan ook geen doekjes om winden. Laten we dan gewoon verbeelden waar anderen op aansturen:

To have a cake and to eat it: laten wij onze publieke kunstruimtes verder omvormen tot een speeltuin voor rijke sponsors en hun persoonlijke fantasieën? Wat met het afbraakbeleid van onze cultuurminister, dat kunstenaars verwaarloost maar kunstspeculanten als koningskinderen verzorgt? Gaan we echt de publieke steun laten opdrogen en ondertussen de ontwikkeling van fiscale hefbomen toelaten, wetende dat dit veel méér zal kosten voor de belastingbetaler? Dat het de kunstenaar en cultuurliefhebber veel minder ten goede zal komen alsook transparantie, democratische controle en inspraak onmogelijk maakt? Dat komt neer op de ‘vrijheid’ als privilege van de slavenhouder.

 

Bloemen noch kransen.

 

 

Ondertekenen deze actie


Bart Vanwalle - Kunstenaar / activist
Eric Goeman - Attac Vlaanderen, Democratie 2000
Robrecht Vanderbeeken - Filosoof / auteur van Buy Buy Art. Over de vermarkting van kunst en cultuur (epo)

 

 

ACOD cultuur
An De Bischop docent - School of Arts, Gent
Dirk Tuypens - Acteur, PVDA Mechelen
Filip Devriendt - ACV Gent-Eeklo
Frans Spinnewijn - professor emeritus KU Leuven
Geertje Franssen - Samenlevingsopbouw Oost-Vlaanderen
Gie van den Berghe - Filosoof, UGent
Guido Deckers - Socioloog
HART BOVEN HARD Gent
Hendrik Vermeersch - Directeur ManiFiesta
Hugo Franssen - Hart Boven Hard
Ico Maly - Auteur en socioloog
Jef Maes - Documentairemaker
Jeroen Laureyns - Kunstcriticus en docent kunstgeschiedenis
Joachim Ben Yacoub - Cultuurwetenschapper UGent
Karin Verelst - Filosofe VUB
Leen Boereboom - Voormalig hoofdredacteur Muziek en Woord, VRT en redactie Staalkaart
Lieven De Cauter - Cultuurfilosoof
Linda Suy - Onafhankelijk onderzoeker
Ludo De Brabander - vzw Vrede
Ludo De Witte - Auteur en socioloog
Luk Vandenhoek - Hart Boven Hard
Marc De Kesel - Filosoof
Marc Vandepitte - Auteur
Mark Pauwels - ABVV Oost-Vlaanderen
Pascal Debruyne - UGent
Paul Schrijvers - Acteur
Pieter Teirlinck - vzw Vrede
Pol Hoste - Auteur
Rein Ergo - Uitgever
Rik Pinxten - Gewoon hoogleraar in de antropologie en de studie van religies UGent
STATE OF THE ARTS
Sven Cooremans - Dichter
Tom De Meester - PVDA
Tristan Faes - Operazanger