1 op 8 of 2 op 18 kinderverzorg(st)ers is niet genoeg!

Dit is voor al mijn collegakinderverzorg(st)ers.
Omdat staken niet voor mij is, maar er toch iets moet gebeuren!

Lees mijn brief en indien je akkoord ben, teken de petitie!!
Op naar een haalbare kinderopvang!

Geachte meneer Vandeurzen,

Ik ben tewerkgesteld als kinderverzorgster en ik doe mijn job enorm graag.
Toch kan ik er niet omheen dat het alsmaar zwaarder wordt.
Er zijn enorm veel verwachtingen naar ons als kinderverzorgsters toe en deze kunnen we niet vervullen.
Daarom deze open brief. Ik wil u op deze manier bereiken want aan staken doe ik niet mee. Hier breng ik de ouders van de kinderopvang door in de problemen en dat is het laatste dat ik wil.
U en de regering verwacht van ons dat we kwaliteit bieden aan de kinderen, niet meer dan logisch uiteraard. Maar het wordt elke dag moeilijker en moeilijker om dit te doen.
Aangezien wij met 2 begeleidsters zijn voor 18 kinderen of met 1 voor 8, is het voor ons onhaalbaar om alles te verwezenlijken. Wat dan ook uit inspectie blijkt, want daar zijn steeds werkpunten. Ok, werkpunten zullen er altijd zijn, maar sommige werkpunten liggen buiten onze handen.
Wij moeten niet enkel zorgen voor de kinderen. Wij moeten de kinderen pedagogisch iets meegeven, wij moeten ze troosten bij kleine en grote verdrietjes, wij moeten branden blussen, wij moeten ze stimuleren, laten exploreren, laten bijleren, ze voldoende rust bieden, alle basisbehoeften voorzien en zoveel meer.
Maar tevens moeten wij ook zorgen dat er eten op tafel staat, dat die tafels en borden proper zijn, dat de vloeren netjes zijn, dat alles tijdig klaar is zodat alles vlot kan verlopen. We moeten zorgen voor een prikkelende omgeving, met versieringen, het moet er allemaal mooi uit zien en uitnodigend.
En er zijn nog 100 000 dingen die ik vergeten opnoemen ben.
Maar hoe kunnen wij dit alles voldoen als wij met 2 voor 18 kinderen moeten zorgen? We hebben geen tijd! We werken ons lichaam en onze geest gewoon kapot. Mensen vallen ziek, lichamelijk maar ook psychisch.
Wat ook onze job minder aantrekkelijk maakt, want ze is zo zwaar.
En overal is er wel iets, maar wij werken aan de toekomst. Wij hebben het meest waardevolle bezit van iemand onder onze vleugels en we kunnen ze niet geven wat we willen.
Dit is geen kreet om hulp, dit is een must dat besproken moet worden en herbekeken.
In de hoop dat deze brief gelezen en begrepen wordt, alvast bedankt.

Met vriendelijke groeten,

Lieselot Braem