De familie Halivoryan moet blijven!

Mag ik eventjes jullie aandacht voor een bijzonder gezin dat mijn pad kruiste?

Het begon allemaal toen mijn dochtertje van 3 dagelijks enthousiast vertelde over haar beste vriendinnetje Armine. Ook volgens de juf zijn de 2 kinderen onafscheidelijk. Ze helpen elkaar, lachen heel wat af en zouden voor elkaar door een vuur gaan... Als mama is niets mooier te weten dat je kind zo'n fijn vriendinnetje heeft.

http://farm7.static.flickr.com/6179/6241658702_9eb28fffac_z.jpg

Toen we vorige week met alle mama's en papa's op school een actie deden om onze juffen in de bloemetjes te zetten, waren ook de ouders van Armine van de partij. Papa Armen hielp dinsdagavond de hele avond spitten in de tuin, en het klikte met de andere ouders. Ik wilde die mensen wel eens leren kennen, dus nodigde ik mama Silva afgelopen zaterdag uit in de binnenspeeltuin. Het werd een héél gezellige namiddag, en ik leerde Silva beter kennen.

Die namiddag vertelde ze me ook hun verhaal:

Silva was enkele jaren geleden in Armenië een enthousiaste onderwijzeres, Armen was er actief in de politiek. Tot hij tijdens de verkiezingen een grote fraude ontdekte en die naar buiten bracht. Die dag veranderde hun leven drastisch. Armen werd bedreigd, geslaan en meegesleurd naar een wagen door gemaskerde mannen. Dankzij de buren kon hij ontsnappen, maar het gezin had geen andere keuze meer dan te vluchten...

Ze zijn in België beland, en na 6 maanden in een gesloten asielcentrum kregen ze een woning toegewezen door het OCMW, in afwachting van de uitspraak in de asielprocedure. De Commissie oordeelde dat er genoeg bewijzen waren dat het gezin in Armenië in gevaar was, maar omdat de Armeense overheid had laten weten niet meer te vervolgen kregen ze van deze Commissie 4 keer een negatieve beslissing. Wat die Commissie over het hoofd ziet, is dat Armeniërs een trots volk zijn en zeker zullen afrekenen met de man die hen ‘verraden’ heeft. Zijn gevoel voor rechtvaardigheid heeft hem gebracht waar hij nu staat. Geen mogelijkheden, geen toekomst…

Nochtans proberen beide ouders zich helemaal te integreren in België, ze volgden een inburgeringscursus, leerden Nederlands en zochten actief naar werk. Hun kinderen gaan naar school, ze doen altijd mee met alle activiteiten op school en staan altijd klaar om te helpen. Een voorbeeld voor vele andere asielzoekers… en toch mogen ze volgens onze overheid niet blijven.

Ik heb deze mensen in mijn hart gesloten, het zijn warme lieve mensen die het recht hebben op een tweede kans hier in België. Vandaar deze petitie. Hoe meer mensen deze petitie tekenen, hoe meer druk we kunnen zetten om hen een toekomst te bieden.

Het kost niet veel van je tijd, maar jij kan een verschil maken….