Open brief aan alle leraars - De leraar spreekt...

Mevrouw, ik had het zelf niet beter kunnen zeggen. Ik sta ongeveer 40 jaar voor de klas, nog elke dag met veel enthousiasme, geduld en liefde voor het vak. De laatste jaren ben ik ook chiroleider (weet je wel, samen op kamp gaan! ), therapeut (voor de steeds toenemende groep geattesteerden), secretaresse (eigen administratie en alles wat kan via pc) en daarbij ook nog surrogaat-moeder (de kindjes moeten toch bij iemand hun verhaal kwijt, nietwaar?). Tussendoor ben ik dus leerkracht, eentje van vroeger, die nog durft te zeggen: mannekes, zit eens stil en zwijg. Naast mijn vak probeer ik mijn pubers wat wijze raad en levenslessen op hun maat mee te geven. Dat ons beroep ongelooflijk zwaarder geworden is, wordt weggelachen met de droge mededeling dat we toch genoeg vakantie hebben... Toegegeven, mooi meegenomen, maar als je zovele taken moet combineren - vaak in plaats van ouders, van specialisten terzake , tja, dan geraak je wel eens aan het einde van je krachten hé. Ik heb nog 3 jaar te gaan, ik tel zeker niet af, ik ben ook nog niet uitgeblust, maar ik weet dat ik dan zal zeggen: het is mooi geweest, maar nu heb ik er genoeg van, zonder meer. Aan allen die in de toekomst graag voor de klas willen staan: als je ervoor kiest, ga er dan ook voor, 100%, en niet alleen als je er zin voor hebt, maar elke dag, elk uur, ja elke minuut! Ik wens jullie veel succes en last but not least: luister af en toe eens naar wat oudere collega's te vertellen hebben...