Wijkverpleging: stop macht zorgverzekeraars

Geachte Zilveren Kruis en alle andere zorgverzekeraars,


Als trotse wijkverpleegkundige voel ik mij verplicht om een groeiend probleem binnen de wijkverpleging aan de kaak te stellen. Dat de gezondheidszorg onbetaalbaar is en wordt is een feit. Dat daar iets aan gedaan moet worden is volkomen begrijpelijk. Het verbaast mij echter steeds opnieuw dat de cliënten het slachtoffer moeten zijn van deze bezuinigingen.

Zilveren Kruis, ik richt mij eerst tot u. Gisteren (14 november 2017) is door een vakblad een artikel gepubliceerd over uw plannen om ongecontracteerde wijkverpleegkundigen te onderwerpen aan ‘beperkende, nieuwe regels’. Kort samengevat betekent dit dat zij de zorg niet meer rechtstreeks kunnen declareren, maar dat cliënten deze zorg zelf moeten declareren en 75% vergoed zullen krijgen. Ook hebben deze cliënten een nieuwe indicatie en aparte machtiging van u nodig. Deze indicatie en machtiging krijgen cliënten als wijkverpleegkundigen een zorgplan maken, maar om een zorgplan te maken hebben wijkverpleegkundigen een indicatie nodig. Ziet u hier de tegenstrijdigheid?

In de praktijk zullen de nieuwe regels betekenen dat veel van uw klanten de bedragen niet kunnen ophoesten en dus gedwongen worden over te stappen naar een zorgaanbieder waar hun voorkeur niet ligt. Daarmee neemt u afscheid van klantgerichtheid en dwingt u ons daar ook afscheid van te nemen. Voor ons betekent dit afscheid nemen van de mensen die nog steeds onze zorg nodig hebben, maar van u niet meer bij ons terecht mogen. Dan noem ik nog niet eens de financiële gevolgen die dit zal hebben voor de zorgaanbieders. Voor de wijkverpleegkundigen betekent dit bovendien nóg meer (onnodige) administratie, terwijl wij omkomen in de administratie waardoor we steeds minder tijd voor de mensen hebben. Dit willen we juist omdraaien. U kunt het zich wellicht moeilijk voorstellen, maar voor zowel de cliënt als voor zorgmedewerkers betekent dit zoveel meer dan de financiële consequentie die voor u leidend is. Ga alstublieft in gesprek met de zorgaanbieders en met wijkverpleegkundigen om te zoeken naar een oplossing. Neem geen rigoureuze besluiten waar cliënten de dupe van zijn.

Geachte zorgverzekeraars, luister alstublieft! Stop ermee om de randvoorwaarden steeds ingewikkelder te maken. De mensen zijn steeds vaker en langer (chronisch) ziek en moeten steeds langer thuis blijven. Een logisch gevolg daarvan is dat er steeds meer wijkverpleging nodig is en u, zorgverzekeraar, ook steeds belangrijker wordt. Laten we dus samen op zoek gaan naar een oplossing waar deze cliënten niet de dupe van zijn.

Wijkverpleegkundigen – nee, alle zorgmedewerkers – hebben voor dit beroep gekozen om mensen te helpen, niet om zich bezig te houden met allerlei regels die ook nog eens verschillen per zorgverzekeraar. Niet om gesprekken met de mensen te moeten voeren over redenen waarom wij van de zorgverzekeraar niet mogen helpen.

Mijn dringende oproep aan alle zorgverzekeraars: laten we allen doen waar we goed in zijn! U bent deskundig in het beheren van de financiën, wij zijn deskundig in het inventariseren van de benodigde zorg en deze zo efficiënt mogelijk inzetten. Laten we onze taken alstublieft niet omdraaien, maar samenwerken. Ik vertrouw erop dat u goed bent in wat u doet. Wanneer gaat u erop vertrouwen dat wij goed zijn in wat wij doen?

Ik ga graag met u in gesprek.

Hoogachtend,

 

Cheryl Mostert
trotse wijkverpleegkundige, op zoek naar een oplossing.