Protest tegen sluiting Lyme expertise centrum Maastricht

Ik heb mijn heil in Duitsland moeten zoeken nadat in een regulier ziekenhuis 3e fase Lyme is geconstateerd. Met een ACA op mijn been die niet herkend werd door mijn huisarts. Ik ben met diverse klachten jaren terug gestuurd door artsten met de melding dat het tussen mijn oren zat omdat ze niets konden vinden. Na de ACA en de aspecifiek positieve bloedtest kreeg ik 3 maanden antibiotica van het ziekenhuis.. Ik moest genezen zijn..De blijvende klachten waren 'restklachten'. Die gewoon weer erger werden. Wat nou 'restklachten'? Behandeling in NL was kortom niet mogelijk. Uiteindelijk 2 jaar af en aan AB geslikt en veel klachten zijn weg. Wat ik nu heb zijn restklachten, die worden nu al een paar jaar niet meer erger. Maar mijn spieren zijn niet meer belastbaar. Ik loop, maar niet goed. Ik kan mijn paarden weer een beetje rijden, maar alleen recreatief. Ik had bij een goede en tijdige behandeling er een stuk beter aan toe kunnen zijn. Nederlanders hebben recht op een fatsoenlijke behandeling die niet wordt ingegeven door angst voor antibiotica-resistentie! Gun lyme patiënten een leven!!