Graag zou ik mijn ervaringen met het Dierenasiel Gent met jullie delen:
Als buurtbewoner ga ik regelmatig wandelen met een hond uit het asiel. Ja, die lieverds hebben daar wat weinig plaats en daarom draven er iedere dag vrijwilligers op om vrijwillige wandelaars te registeren en de honden van en naar hun kooi te brengen. Iéder dier mag wandelen, niet enkel de schattigste dieren met een hoge aaibaarheidsfactor, maar ook de minder mooie dieren, als een mega-schattig dier al gewandeld heeft, krijgt een ander dier voorrang, ook de wildebras, de bangerik, het lelijke jonge eendje,.... Na de wandeling wordt steevast gevraagd hoe het was, hoe het dier reageerde, hoe het was in de omgang met andere mensen,… Dat wordt dan netjes genoteerd, zodat men weet of men de hond kan meegeven aan mensen met kinderen, wat het karakter is in de “vrije wereld” en zo verder. Zo kunnen ook potentiële adoptie-ouders geïnformeerd worden over het karakter van hun adoptiekandidaat.
Op een dag vroeg men me of ik geen zin had om een zwangere kat te verzorgen thuis. Neen, dieren worden niet zomaar afgemaakt, zelfs niet als dat betekent dat het in leven houden van die éne poes binnenkort leidt tot 5 poezen die allemaal zorgen, dokterskosten en een zoektocht naar adoptieouders met zich meebrengen. Nadat ik uitgebreid info kreeg over hoe ik de poes en haar jongen moest verzorgen én nadat ik via een contract beloofd had er héél goed voor te zorgen, namen we de mama mee naar huis. Ze beviel bij ons van vier kleintjes. Elke dag moesten we het gewicht noteren, van zodra er iets niét normaal leek (evolutie gewicht, vacht, stoelgang…) mochten we het asiel bellen (zelfs buiten de werkuren), bij de minste twijfel mochten we naar de dierenarts (wat terugbetaald werd door het asiel), om de paar weken moesten we even langs het asiel voor de ontworming en/of vaccinatie,... De poezen mochten 12 weken bij ons blijven, want het asiel wilde hen niét vroeger plaatsen, poesjes hebben zo lang mogelijk nood aan moederliefde en die wilde men hen niet ontnemen. Zelfs al hebben kandidaat-adoptie-ouders liever een poesje van 8 weken, het belang van de poezen gaat voor alles bij het Dierenasiel Gent.
Steevast zijn ze in het Dierenasiel Gent op zoek naar pleeggezinnen, voor zwangere poezen, voor te vroeg verlaten kittens, voor zieke poezen, voor verwilderde katten,… Omdat ze weten dat liefde en rust het beste medicijn is. Omdat ze weten dat ge(her)socialiseerde katten gemakkelijker geadopteerd worden.
En weet je, als ze écht geen pleeggezin vinden, dan neemt de verantwoordelijke van het asiel ze zélf mee naar huis, privé, vrijwillig, op eigen kosten. Regelmatig zitten daar meer dan 25 poezen. Ze offert er haar weekends en avonden voor op, te-vroeg-geboren kittens voedt ze ’s nachts met de papfles, om te twee uur, vrijwillig, omdat iéder die recht heeft op een leven. En regelmatig zie ik haar hart bloeden en haar tranen stromen als ze er eentje ondanks alle inspanningen niet heeft kunnen redden.
Weet je, mijn hart bloedt als ik lees wat mensen die het Dierenasiel niet kennen schrijven. Tranen springen in mijn ogen als ik bedenk hoe ontzettend oneerlijk het is dat iemand er in slaagt dingen zodanig te manipuleren dat iedereen het gelooft.
Dit verdient het Dierenasiel Gent écht niet. Dit verdienen die dieren écht niet!
Echt waar, als ik ooit een dier naar een asiel zou moeten brengen, dan doe ik het zonder een seconde te aarzelen naar het Dierenasiel Gent.
Aan dierenmishandeling moet iets gedaan worden, zonder meer. Maar wat ik zie, door de ogen van mijn ervaringen als buurtbewoner die regelmatig in het asiel passeert, is iets anders.
Het asiel is héél open, je kan als bezoeker 6 dagen op 7 in alle ruimtes komen en ziet dus ook permanent de medewerkers en vrijwilligers aan het werk.
Dit is wat ik zie:
Er is een “ziekenboeg” voor poezen, waar de vreselijk zieke poezen binnengebracht worden en (in tegenstelling tot in vele andere asielen waar de dieren afgemaakt worden om geld te sparen) medicatie krijgen en waar mogelijk geplaatst worden in pleeggezinnen om het genezingsproces te versnellen. In het filmpje worden zieke katten getoond, maar die worden zelden ziek in het asiel (want de hygiëne is er héél, héél strikt, poezen mogen niet geaaid worden en als je overweegt een dier te adopteren en dat toch éérst wil aaien, dan moet je je handen ontsmetten), ze worden ziek binnengebracht (en daar geholpen).
De honden krijgen een halsband aan om te gaan wandelen. In het filmpje suggereert men dat een man een hond slaat, maar dat beeld is gefilmd van op zijn rug en ik interpreteer de beelden vanuit wat ik wekelijks zie: een man doet een onstuimige, blije hond een halsband om zodat hij kan gaan wandelen. Ook het andere beeld zie ik vaak: om een halsband aan te doen, moet de medewerker in het hok binnen. In de hondenschool wordt aangeleerd dat je een (overenthousiaste) springende hond van je af kan duwen door je knie te heffen (anders riskeer je om in de handen gebeten te worden). Als je goed kijkt, zie je dan ook dat die man helemaal niet schopt maar de hond met de knie van zich wegduwt.
Heb je in het filmpje ook die scène gezien dat de man die de zwarte, stervende kitten op het deksel legt van een kooi met daarin twee (levende, wilde) katten dat kitten nog eventjes kietelt in het nekje alvorens het verhoogde deksel dicht te doen? Ik kreeg er tranen van in mijn ogen…
Tot slot herken ik op de beelden ook de riool-afvoer van het asiel. Men suggereert dat alle hokken vuil zijn (maar als de honden gefilmd worden, dan zie je dat alle hokken kraaknet zijn..) en plaatst daar een beeld bij van de riool die buiten loopt, tussen de hokken. Je ziet dat er een deur van een hok open staat, dat gebeurt tijdens het poetsen… En tijdens het poetsen gaat alle stoelgang naar die buitenriool, maar die buitenriool wordt in het filmpje gepresenteerd als “vloer van een hok”.
Dit zijn de dingen die ik als buitenstaander zie én kan verklaren.
Maar natuurlijk kunnen de mensen van het asiel u nog véél meer en concretere informatie geven, dat kan via hun facebook-pagina zag ik!