€200 en nog veel meer: GEEN STIJL

Ik loop al heel wat jaren in de hulpverlening door o.a. een PTSS. Na jaren therapie wilde ik het SPV contact gaan minderen. Ik vond dat ik daar intussen sterk genoeg voor was. Maar de psychiater wilde dit niet. Bovendien stelde hij;minder tot geen contact met SPV betekend geen contact meer met hem. Ik vond dit belachelijk. Ik moest dus naar gesprekken waar ikzelf niet heen wilde om een psychiater te behouden!? Hoezo moet er bezuinigd worden?? De maatschapij moet dus gesprekken met een spv er betalen die zinloos zijn, omdat de patient er niet achter staat. Dat ging ik niet doen. Hij zei dat mijn huisarts capabel genoeg was om mijn medicatie te regelen. Nu, 2 jaar later voor het eerst bij de huisarts geweest. Ik wilde o.a. de spiegel van nortrilen laten prikken. In het verleden moest dit ieder half jaar. Ze wilde dit niet laten doen. Dat moest een psychiater doen!!?? Ook wilde ze mijn medicatie niet aanpassen. Juist ja, moest door de psychiater... Die medicatie kan ik me nog voorstellen. Maar om nou naar een dure psychiater te moeten om 1 kruisje meer op het bloedprikformulier aan te moeten kruisen, naast de ander dingen die de huisarts wel liet onderzoeken!? Door de heftige inpackt van mijn PTSS ben ik 'voor het leven' afgekeurd. Maar ik ben niet alleen mijn droombaan kwijt. Ook mijn hobby's zijn nauwelijks uitvoerbaar voor mij. MIjn inkomen is door dit alles ook laag. Mocht ik eigenlijk weer wat ondersteunig nodig hebben, zal ik dit dus zeker zo lang mogelijk uitstellen, simpelweg omdat het onmogelijk wordt om de kosten op te hoesten. Geld wat ik niet heb kan ik ook niet uitgeven. Dus ja, het risico op opname wordt steeds groter. Dus de kosten, ook voor de maatschappij, steeds hoger. Daarbij wordt ik nog eens dubbel gepakt. Had iemand mij als kind zijnde met een auto aangereden en ik er lichamelijk letsel aan over had gehouden zou de medische hulp ook nu nog gewoon vergoed worden. Maar de geestelijke schade die ik heb opgelopen door jarenlang misbruik en er voor heeft gezorgd dat ik heel veel niet meer kan blijkt mijn pakkie an te zijn. Als ik enige hulp wil om nog enigszins te kunnen functioneren en bijv. toch ergens werkzaamheden te kunnen verrichten in de toekost, moet ik daar zwaar voor betalen. Geld dat ik niet heb. Dus geen hulp. Dus extra kosten voor de maatschappij als ik op de PAAZ of id. zou belanden. Verder kan ik me niet nutig maken in diezelfde maatschappij. Ook dat kost indirect geld. Bezuinigen, hoezo??!! Wat ik heb gun ik niemand. Maar eigenlijk zouden die ministers met deze discriminerende maatregelen zelf eens moeten voelen en meemaken wat ik iedere dag moet doorstaan. Al is het maar een weekje. Dan zouden ze niet weten hoe snel het plan van tafel moet. Omdat ze graag hulp willen. Maar ze de hulp niet kunnen betalen. Maar ook niet kunnen werken. Zeker niet zonder hulp...
Ik wil best mee betalen aan de zorg. Maar dan moet het wel reeel blijven. En betaalbaar... en niet discriminerend. Hoe je dit bereikt? Gewoon door iedereen een klein bedrag extra te laten betalen. Ongeacht de 'handicap' of gezondheid. Iedereen wil toch hulp krijgen als het moment daar is het nodig te hebben. Dan is het ook niets meer dan normaal dat je er allemaal evenveel voor betaald. Men zegt dat Wilders discrimineerd. Maar de ministers met deze belachelijke plannen discrimineren nog erger en zelfs 'hun eigen volk'. Maar er wel problemen mee hebben als een ander discrimineerd. Het moet toch niet gekker worden in dit land!!! Overigens laat ik mijn eigen mening over wilders hierbij neutraal.