Verdubbeling inschrijvingsgeld DKO: Nee! Brief aan Minister Smet

De vraag dringt zich op hoeveel deeltijds kunstonderwijs ons mag kosten.
We moeten een evenwicht zien te vinden tussen het leggen van een brede basis en het investeren in topkunstenaars. Laat één ding duidelijk zijn: zonder een brede basis, zullen er veel minder profs hun weg maken.
Men is het er inderdaad nogal over eens dat kunst beoefenen, net als sport beoefenen, meerwaarde biedt aan mens en maatschappij. Daarom is het vreemd dat kunstonderwijs ook voor volwassenen opeens veel duurder wordt. Waarom willen we kinderen vormen en volwassenen niet? Ik dacht dat we gingen voor "levenslang leren"? Wie zal er afhaken? Degenen die de eindjes moeilijker aan elkaar kunnen knopen, nog meer mensen die nu ook al vaak uit de boot vallen. Zij zullen niet meer die inspiratie kunnen voelen, die motivatie van in groep kunst te beoefenen, niet meer fier zijn op zichzelf en het gevoel krijgen echt iets bij te dragen dat voor anderen belangrijk/mooi/interessant is en aanzet tot denken.
Willen we diversifiëren en doelgroepen de kans geven, dan moet je het kunstonderwijs nu net niet duurder maken.
Verder wil ik ook poneren dat het DKO sowieso al een aantal kosten met zich meebrengt naast het inschrijvingsgeld. De materialen op jaarbasis voor beeldende kunstenaars zijn duur, een instrument kopen kost ook geld, een goed instrument kost zelfs véél geld. Iedereen in DKO financiert dit nu al volledig zelf, om nog niet te spreken van "passieve" cultuurdeelname zoals concerten/tentoonstellingen die uiteraard ook deel uitmaken van de opleiding maar waarvoor de doorsnee student van +26 geen enkele korting krijgt.
Deeltijds kunstonderwijs is, als men het serieus neemt, een echte opleiding, echt onderwijs. Als je dit onderwijs als werkende volwassene jarenlang volhoudt, dan gaat het niet meer om zomaar een hobby, maar dan wil je daar verder in gaan. Ik ken voldoende mensen die graag het semi-professionele circuit wensen te bereiken. De enige mogelijkheid om dit te doen, is om zich 100% in te zetten en ook hun specialisatiegraad te voltooien. Dit is niet evident als je een job combineert met een gezin en daarnaast ook nog de kunstopleiding volgt. Op het einde van de rit krijg je dan een getuigschrift waarvan de waarde nihil is, het opent helaas geen deuren naar de semiprofessionele wereld. Misschien moet daar ook maar eens over nagedacht worden, als men toch wil dat kunstonderwijs zijn "nut" bewijst.
Laat ons eerlijk zijn: het gaat allemaal om de centen: de verdubbeling van het inschrijvingsgeld is een druppel op de hete plaat van de kost die nodig is om alle scholen en leerkrachten te betalen, maar is géén druppel voor elke privépersoon en nu net door die verdubbeling zullen er mensen afhaken en zullen er jobs sneuvelen. Heel wat van die leerkrachten geven les met volle overtuiging en zijn keigoed in wat ze doen. Bovendien is het ook zo dat de meesten van hen dat vast inkomen nodig hebben omdat ze van hun kunst niet kunnen leven. (Niet iedereen heet Luc Tuymans, met alle respect voor de man). Wat wil men doen met al die leerkrachten op de dop? Hen afnemen waar ze goed in zijn? Hen niet meer de kans geven om mensen te inspireren, te vormen, een andere kijk op de wereld te geven? Een deel van die geïnspireerde mensen gaan samen met een deel van hun geïnspireerde leerlingen helaas stoppen om geïnspireerd te zijn. Als het op termijn de bedoeling is dat het kunstonderwijs volledig financieel op zichzelf is aangewezen, en dus tot privéonderwijs verwordt, dan pas kweken we een elite.