Omdat ik zelf niet van jeugdzorg af kom, gans mijn gezin er onder lijdt, dat waar men zich mee bezig zou moeten houden, wordt niet gedaan.
We mogen al jaren niet meer vrijuit leven, ben er al paar x onder door gegaan, wat voor hen 'bewijs' was at ik niet geschikt was als moeder, echter, zij waren de oorzaak van mijn bezwijken onder de druk, mar dat werd nooit gehoord. Gewoon blijven pushen en blijven fouten zoeken zodat een mens van elke vorm van zelfrespect en zelfvertrouwen verlost wordt en danig in de put geraakt.
PTSD is een gevolg, ook van een vechtscheiding, maar de jaren jeugdzorg op mijn kap en vooral dat van mijn kind, doet de das hier om bij iedereen van 't gezin.
Vaker een grote last, zelden een goede hulp.
We staan overigens weer op een keerpunt.
Vraag me zo stilaan af: kom ik en mijn kind er alleen vanaf als ik me nu van kant maak en hij dan eindelijk vrij is?
Is dat de enige uitweg, de enige manier dat mijn kind een normaal leven mag hebben?

We vragen iedereen alsjeblieft hun kanten te bewaren daarbij weten waar jeugdzorg mee bezig is en wij doen er alles aan om dit in de toekomst te voorkomen want dat er iets moet veranderen bij jeugdzorg !!!!!

 

(Wand als je kind zo hard vecht wie zijn wij dan als ouders om ermee te stoppen)