Het is een gebouw met karakter dat een belangrijk hoofdstuk uit onze architectuurgeschiedenis, nl. het brutalisme, vertegenwoordigt. Het is het behouden meer dan waard! Ik ben er zeker van, over 20 a 30 jaar zal men het verlies van modernistische monumenten even hard betreuren als art nouveau nu. Helaas, kalf zal al verdronken zijn! En nee, ik ben er niet voor om alles te behouden. Maar er zijn toch genoeg zielloze buildings die wel niemand zal betreuren. 

Renoveren tot een bruikbaar zwembad is helaas onmogelijk en onbetaalbaar, maar dit is niet de enige optie om het gebouw te behouden. Er zijn tal van andere mogelijkheden om de geest van de plek te bewaren met een beetje creativiteit, afbreken is een een aantasting van het stedelijke weefsel en men kan de intrisieke waarde van de structuur van het gebouw gebruiken om extra cachet te geven aan, ter hoge nood, eventueel een sportpark.

HOMMAGE.

Gebouwen horen ons niet toe. Ook al hebben we ze zelf gemaakt, we kunnen er niet willekeurig mee omspringen. Ze maken er immers deel uit van de wereld die ons draagt. Ze zijn die wereld. Ze naar het verleden terug wijzen is hun betekenis miskennen, want ze vormen het actuele kader, het enige dat ons gegeven is, waarbinnen we ons bestaan kunnen inrichten en het leven een zin geven, waarbinnen, zoals in een landschap, het toevallige en het tegenstrijdige samenhang krijgen.

De ecologische bewustwording van de laatste jaren heeft ons inzicht verschaft in de samenhang van de dingen en de limieten waaraan deze onderworpen is. Alleen architectuur schijnt daar nog altijd van uitgesloten te zijn.

Op enkele monumentale uitzonderingen na worden gebouwen beschouwd als dingen die gedoemd zijn te verdwijnen wanneer hun aanleiding of functie wegvalt. Maar ook de architectuur, zoals de kunst of de literatuur, vormt  een ecologisch systeem waarin alles met alles in betrekking staat.

Natuurlijk kunnen gebouwen gesloopt worden, als dit slopen een vorm van bouwen is, een respectvol omgaan met en een investeren in een wereld die ons gegeven is en niet een schaamteloze exploitatie ervan. Het besef van de autonomie van het werk leefde nog tot een eind in de twintigste eeuw.

Het vormde de grondslag van het ambacht, zoals Nietzsche het heeft gehuldigd. Het werk had zijn eigen waardigheid, waarop voor geen geld kon worden afgedwongen. En een gebouw maakte daarop geen uitzondering.

Een voorbeeld van de waardigheid van het autonome werk zijn, of beter, waren de nu gesloopte Koninklijke Stapelhuizen…

… Ook in het begin van de twintigste eeuw bleven de Koninklijke Stapelhuizen het dominerende havengebouw, de plek waar haven en stad elkaar ontmoetten en in elkaar opgingen. Die plek ligt immers niet aan de voorbijstrevende stroom, maar landinwaarts. De stroom wordt even de stad binnengehaald en tot rust gebracht, zoals dat vroeger met de gedempte vlieten het geval was. Ook in hun laatste gedaante, in de schandelijke verwaarlozing van de laatste jaren, bleven de Stapelhuizen een stedelijk monument van eerste rang, een onvervangbaar stuk geschiedenis en een fantastische toekomstmogelijkheid. We kunnen er nu alleen nog van dromen en deze hommage te brengen.

HOMMAGE  KONINKLIJKE STAPELHUIZEN ANTWERPEN 

GEHAVENDE STAD

1990 GEERT BEKAERT  1928-2016  “Wat overblijft verandert voortdurend (en omgekeerd)”

ARCHITECTUUR.

‘De plek voor het zwembad die hij zelf uitkoos en niet zonder moeilijkheden verkreeg, is schitterend, vlak bij de zee en vlak bij de stad, in de bescherming van de Koninklijke Galerijen en de omgeving van het Thermenhotel’.

‘Een gebouw op deze gevoelige plek zou het stadsbeeld van Oostende willens nillens mede bepalen. Het was ertoe veroordeeld door zijn ligging’.

‘Ook al is het stoere gebouw dat het zwembad geworden is een nadrukkelijke aanwezigheid, het is van alle kanten transparant en toegankelijk. Het hoort de stad toe’.

MONOGRAFIE  ARCHITECTUUR PAUL FELIX 1913-1981

1981 GEERT BEKAERT - RONNY DE MEYER

"Lege kerken worden hotel of Zwembad" ...

Vlaamse overheid voorziet daarin 30 of 80 procent subsidies 

(DM za 16 dec 2016  blz 16)

Laat het gebouw z'n oorspronkelijke functie blijven vervullen.
Het kan best aangepast worden voor die functie er zijn anno 2017 meer dan voldoende middelen en  methoden

om dit te verwezenlijken.

Er zijn geen zwembaden teveel !

#50: -  

 afbraak is een nutteloze destructie van recent architectuurpatrimonium.

nuttige herbestemming is kiezen voor duurzaamheid 

Toen in Eindhoven het licht van de Philips-fabriek uitdoofde, staken de Nederlanders het koppig weer aan en verbouwden ze met oog op de toekomst.

DM magazine 20 mei 2017 blz 2

"Gentse Stadsbouwmeester wil méér Stadshallen" (DM 29/10)

Oostende heeft er (g)één en toch wiilen ze het straks afbreken...

Misschien moet Christo eens langs komen...

"EEN VAT VOL KENNIS"  

Of, lege waterreservoir wordt biblotheek in Barcelona.

"Toch straf hoe deze stad steeds in beweging is en zichzelf heruitvindt door zich steeds opnieuw aan te passen aan de veranderde noden van haar inwoners" 

DM Magazine 4 november 2017

http://www.sosbrutalism.org/cms/15802395

Opkomende Londense architecten SODA hebben 50.000 vierkante meter aan verwoest brutalisme veranderd in een magneet voor creatieven. Gebouwd door de Ierse architecten Munce & Kennedy in 1964, was het zilveren gebouw in de Royal Docks van de hoofdstad vroeger een brouwerij.

'Het was gekraakt en zat vol asbest'

Read more at https://www.wallpaper.com/architecture/silver-building-soda-london#5b0OLEWB5fLoRdZ8.99

Ga voor meer informatie naar de website van SODA

Gebouwd in 1898...

...Gesloten in 1991

...Nu herbergt het voormalige zwembadcomplex acht galerieruimtes, die zich uitstrekken over iets minder dan 700 vierkante meter; een waardevolle troef voor de studenten en het onderwijzend personeel van het College, en een attractie die nog meer kunsttoeristen verleidt... Een verdere 300 m² biedt plaats aan een café, een curator-studio en een grotachtige evenementenruimte... 

#117: -  

Read:  www.wallpaper.com/architecture/goldsmiths-centre-for-contemporary-art-assemble-london

La Piscine, gaat terug open  

Ligt in het voormalig STEDELIJK ZWEMBAD van Roubaix...

DM magazine 15 sept '18

www.roubaix-lapiscine.com

Voor het 'Nieuw Zwembad' van Oostende  in 1975 waren er toen al serieuze problemen, namelijk voor het bekomen van een bouwvergunning en niet te geloven, voor een herbestemming in 2021 is er terug een serieuze dwarsligging.

https://www.domusweb.it/en/architecture/gallery/2021/11/23/muze-

FEREB over afbraak Stadsschouwburg: ‘Waarom niet de betonstructuur behouden en herstellen?’